Ο Τρικαλινός Δικαστής Γιώργος Αποστολάκης

“Ὅταν ἀναφερόμαστε στή Δικαιοσύνη, ὁ νοῦς μας συνήθως πηγαίνει στήν ἔννοια, τά μέτρα καί τίς προϋποθέσεις τῆς ἀνθρώπινης δικαιοσύνης.  Τῆς δικαιοσύνης, δηλαδή, τῶν ποσοτήτων, τῶν αναλογιῶν καί τῶν ἴσων προϋποθέσεων μέ τά αὐτά ἀποτελέσματα.  Justitia est constans ac perepetua voluntas, jus suum cuiqke tribuens, ἔλεγαν οἱ Ρωμαῖοι. Καί τοῦτο γιατί  αὐτή ἡ ἔννοια τῆς δικαιοσύνης ὡς σχετική εἶναι πιό κοντά στήν ἀνθρώπινη φύση καί τό φύραμά μας.
            ῎Αλλωστε, ἐπί αἰῶνες τό ἀνθρώπινο γένος (μέχρι τήν ἐναθρώπιση τοῦ Κυρίου, τοῦ ἀληθινοῦ Ἥλιου τῆς Δικαιοσύνης) ἔζησε ὑπό τό καθεστώς τοῦ Νόμου (τῆς Παλαιᾶς δηλαδή Διαθήκης), πού δέν ἦταν τίποτα ἄλλο παρά ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. ᾿Ανθρώπινη δικαιοσύνη πού σκοπό ὃμως εἶχε νά προετοιμάσει τόν ἄνθρωπο νά δεχθεῖ τή θεία δικαιοσύνη.
            Τό Δευτερονόμιο λ.χ. εἶναι ἡ χαρακτηριστικότερη ἔκφραση τῆς ἀνθρώπινης δικαιοσύνης, τῆς δικαιοσύνης τῆς ἀριθμητικῆς ἰσότητας πού καθιερώθηκε ὡς φρένο στήν πεπτωκυῖα ἀνθρώπινη φύση, τή ρέπουσα στήν ἀνομία. Περιέχει ὁρισμούς τοῦ τύπου “ὀδόντα ἀντί  ὀδόντος καί ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ” καί προτρέπει για τήν διεκδίκηση τοῦ δικαίου στά κοσμικά δικαστήρια.
            ῾Η δικαιοσύνη ὅμως αὐτή δέν εἶναι θεϊκή. Γιί αὐτό τό λόγο ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει ὅτι πρέπει νά περισσεύσει ἡ δική μας δικαιοσύνη (τῆς γενεᾶς τῆς Χάριτος) ἀπό ἐκείνη τῶν Φαρισαίων, διότι αὐτοί ἀποσκοποῦσαν στήν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Τιμωροῦσαν, δίκαζαν, φυλάκιζαν, ὑπερσπιζόντουσαν τά δίκαιά τους, δέν μποροῦσαν νά δεχθοῦν τήν ἁρπαγή τῶν ὑπαρχόντων τους καί τήν κάθε ἀδικία πού γινόνταν σέ βάρος τους”. Mικρό απόσπασμα από κείμενο του Γ.Αποστολάκη «ΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ».

Γνωστός από χρόνια στην κοινωνία των Τρικάλων για την πολλαπλή πολιτιστική δράση, άλλοτε μέσα από Πνευματικούς τοπικούς συλλόγους, άλλοτε με τη συγγραφή βιβλίων, και άλλοτε με την  καθημερινή κοινωνική του παρουσία στα δρώμενα και τις πνευματικές ανησυχίες και εκδηλώσεις της πόλης.
Με άρτια νομική κατάρτιση, που συνδυάζεται με το πλούσιο συγγραφικό έργο όπως:(«Ευρετήρια Εκκλησιαστικού Δικαίου», «Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια» και «Το καθεστώς του ιερού χώρου των Αγίων Μετεώρων»).
Εργάζεται από χρόνια συστηματικά με το εκκλησιαστικό δίκαιο και την βυζαντινή υμνογραφία, εκδίδοντας μάλιστα και  τρεις ακολουθίες που έχει συνθέσει.
Φανατικός Βιβλιόφιλος από τα πρώτα χρόνια της δικαστικής σταδιοδρομίας του διακρίθηκε στην τρικαλινή κοινωνία για την πολυμάθεια του και το ανεξάντλητο χιούμορ του.
Συλλέκτης σπάνιων ανεκδότων που σε κάθε περίσταση έχει και το ανάλογο ανεκδοτολογικό εφεύρημα και την ανάλογη χιουμοριστική ατάκα.
Μειλίχιος, φιλικός και ευπροσήγορος κέρδιζε αμέσως σε κάθε κοινωνική συναναστροφή τους συνομιλητές του με την έμφυτη ευγένεια και το περιπαικτικό ανεκδοτολογικό του ύφος.
 Μελετητής, αλλά και πιστός της Ορθόδοξης Παράδοσης με συνεχή εμβάθυνση στον Λόγιο πλούτο της Πατερικής Ορθοδοξίας και λάτρης της Μοναχικής Πολιτείας των Μετεώρων και όχι μόνο.
Ο Γεώργιος Στ. Αποστολάκης γεννήθηκε το 1954 στην Ερέτρια Λάρισας, και διαμένει από τα πρώτα χρόνια της δικαστικής σταδιοδρομίας στα Τρίκαλα. Σήμερα είναι δικαστής της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης με το βαθμό του Προέδρου Πρωτοδικών